یک وجب خاک

زیر سقف آسمون نقره کوب ، شبه شهر سیاه و می شه دید

ترمه و عقیق  آب  و آینه ، گوشه ابروی ما ه و می شه دید

بعضی ها مثل ستاره ها سپید ، رفتن وتکیه به آسمون دادن            

بعضی ها رو پشت بوم خونشون موندن و ماه و به هم نشون دادن

باز باید یه دور دیگه بگذره ، از همین یک دو سه روزه عمرمون

می مونیم یا نمی مونیم با خداست ، پای سفره های افطار و اذون

کاشکی عطر نفس فرشته ها ، این دل عاشقو مبتلا کنه                 

کاشکی بارونی بیاد از آسمون ، قلبای شکسته رو طلا کنه

کاش زمونه فرصتی به ما بده  ، فرصت دوباره آشنا شدن

کاش یه بار هم ما رو قابل بدونن برا پر کشیدن و رها شدن

                          *       *       *

ای نسیم رحمت خدا  ، ای هوای باغ آشنا

چون خزان دل شکسته ایم ، ما به حال خود مکن رها         

                          *       *       *

باز باید یه دور دیگه بگذره ، از همین یک دو سه روزه عمرمون

می مونیم یا نمی مونیم با خداست ، پای سفره های افطار و اذون

خوش به حال اون ستاره های دور که غبار جاده رو جا می زارن

سوار اسب سیاه شب می شن تو رکاب ماه نو پا می زارن

خوش به حال اون جوانه ها ی نور که شدن شکوفه های شب عید

 اونا که پرندهای دلشون از رو دستای قنوتشون پرید